جزئیات  
عنوان ضرورت داشتن یک استراتژی یکپارچه سازی داده
نوع منبع مقاله
گروه یکپارچه سازی داده
تاریخ انتشار 1394/4/5
خلاصه رشد نمایی استفاده از کامپیوتر در سازمان ها و تولد قارچ گونه  سیستم های نرم افزاری  و  عدم تبعیت از یک رویکرد سیستماتیک و یا معماری جهت انجام فرآیندهای یک سازمان  باعث  تولد جزایری شده است که علی رغم مفید بودن ، هیچگونه امکان ارتباطی بین آنها  وجود ندارد . جهت ایجاد  ارتباط بین این جزایر مستقل ، راه حل های مختلفی از گذشته تا کنون ارایه شده است .  تمامی این راه حل ها  به دنبال یافتن پاسخی مناسب برای یکپارچه سازی  ، هم در سطح داده و هم در سطح فرآیند ،  می باشند .  راه حل هایی که در آغاز به دنبال ارایه  راهکار  مناسب  جهت  اشتراک داده بین دو برنامه  بودند تا به امروز که نیاز به یک معماری یکپارچه سازی  متناسب با  معماری سازمانی را دنبال می نمایند .

یکی از  آرزوهای دیرینه  هر سیستم  نرم افزاری  زیستن  در محیطی است که  بتواند  در  صورت ضرورت  با  سایر سیستم ها  تعامل  برقرار نماید  و جلوه ای  از  یک زندگی مدنی  را  به  تصویر  بکشد .   تصویری که هم بتوان در صورت نیاز ، سخن و  درخواست دیگران را شنید و هم بتوان سخن و درخواست خود را  به گوش سایر سیستم ها رساند. این نوع تعاملات می تواند شامل درخواست  یک داده بخصوص  و یا به خدمت گرفتن یک پتانسیل خاص  از یک  سیستم دیگر باشد. تعاملاتی  که ریشه در نیاز به یکپارچه سازی  داده و  یا  برنامه ها  را  در یک سازمان  از گذشته تاکنون نشان  می دهد .
یکپارچه سازی تمامی برنامه های موجود در يك سازمان با هدف پايداری و يكنواختی داده و قابليت ها  ،  مشکلات و مسائل مختص به خود را دارد . چراكه اين كار شامل يكپارچگی گروه برنامه های مختلفی نظير برنامه های سفارشی ( برنامه های نوشته شده با زبان هايی نظير C/C++,Java/J2EE ) ، بسته های نرم افزاری( نظير برنامه هاي CRM و ERP )  و برنامه های قديمی ( برنامه هاي نوشته شده بر روي سيستم هاي mainframe و ... ) است .

الگوهای یکپارچه سازی از  گذشته تاکنون      
تاکنون از الگوهای یکپارچه سازی  مختلفی استفاده شده است . ارتباط بين برنامه ها و يا يكپارچه سازي برنامه ها مي تواند در دو سطح مبادله داده ( اشتراك داده ) و يا مبادله توانمندي ( اشتراك قابليت ها و يا توانمندي ) صورت پذيرد .
به عنوان مثال ، فرض  کنید  سیستم "الف" ، سیستمی  است که اطلاعات کارکنان  یک  سازمان را درخود نگهداری کرده باشد  و  سیستم "ب "، سیستمی  است که توان و یا قابلیت محاسبه مالیات حقوق را به صورت یک پتانسیل دارا  باشد. در چنین مواردی ،می توان حداقل دو  احتمال را متصور دانست : احتمال اول این که سیستم "ب"  درخواست اطلاعات  یک کارمند بخصوص را از سیستم "الف" داشته باشد  (  اشتراک داده )   و احتمال دوم این که، سیستم "الف " نیازمند استفاده از خدمات محاسبه مالیات حقوق  تعبیه شده در سیستم  "ب " باشد (  اشتراک  قابلیت  ).
اشتراک داده :برنامه ها در ابتدا تمايل داشتند كه داده بين خود را به اشتراك بگذارند . اشتراک  داده مبتنی بر فایل ،استفاده از بانک های اطلاعاتی و در نهایت  سوکت  ، راه حل های ارایه شده  جهت پاسخ  به نیاز اشتراک داده بین برنامه ها از گذشته تاکنون می باشد . شکل 1 ، مهمترین ویژگی هر یک  از راه حل های  فوق را نشان می  دهد.

 روش های مختلف اشتراک داده    
شکل 1 : روش های مختلف  اشتراک  داده بین  برنامه ها
   
اشتراک توانمندی : علاوه بر اشتراك داده ، اشتراك توانمندی  بين برنامه ها يكی از نيازهای حياتی در بحث يكپارچگی بين برنامه ها است . مهمترین نقطه ضعف سه روش اشاره شده دربخش قبل ، عدم توان آنها در به اشتراک گذاشتن قابلیت ها بین برنامه ها است . چگونه می توان برنامه های یک سازمان را به هم یکپا

ادامه...