یکی از آرزوهای دیرینه هر سیستم نرم افزاری زیستن در محیطی است که بتواند در صورت ضرورت با سایر سیستم ها تعامل برقرار نماید و جلوه ای از یک زندگی مدنی را به تصویر بکشد . تصویری که هم بتوان در صورت نیاز ، سخن و درخواست دیگران را شنید و هم بتوان سخن و درخواست خود را به گوش سایر سیستم ها رساند. این نوع تعاملات می تواند شامل درخواست یک داده بخصوص و یا به خدمت گرفتن یک پتانسیل خاص از یک سیستم دیگر باشد. تعاملاتی که ریشه در نیاز به یکپارچه سازی داده و یا برنامه ها را در یک سازمان از گذشته تاکنون نشان می دهد .
یکپارچه سازی تمامی برنامه های موجود در يك سازمان با هدف پايداری و يكنواختی داده و قابليت ها ، مشکلات و مسائل مختص به خود را دارد . چراكه اين كار شامل يكپارچگی گروه برنامه های مختلفی نظير برنامه های سفارشی ( برنامه های نوشته شده با زبان هايی نظير C/C++,Java/J2EE ) ، بسته های نرم افزاری( نظير برنامه هاي CRM و ERP ) و برنامه های قديمی ( برنامه هاي نوشته شده بر روي سيستم هاي mainframe و ... ) است .
الگوهای یکپارچه سازی از گذشته تاکنون
تاکنون از الگوهای یکپارچه سازی مختلفی استفاده شده است . ارتباط بين برنامه ها و يا يكپارچه سازي برنامه ها مي تواند در دو سطح مبادله داده ( اشتراك داده ) و يا مبادله توانمندي ( اشتراك قابليت ها و يا توانمندي ) صورت پذيرد .
به عنوان مثال ، فرض کنید سیستم "الف" ، سیستمی است که اطلاعات کارکنان یک سازمان را درخود نگهداری کرده باشد و سیستم "ب "، سیستمی است که توان و یا قابلیت محاسبه مالیات حقوق را به صورت یک پتانسیل دارا باشد. در چنین مواردی ،می توان حداقل دو احتمال را متصور دانست : احتمال اول این که سیستم "ب" درخواست اطلاعات یک کارمند بخصوص را از سیستم "الف" داشته باشد ( اشتراک داده ) و احتمال دوم این که، سیستم "الف " نیازمند استفاده از خدمات محاسبه مالیات حقوق تعبیه شده در سیستم "ب " باشد ( اشتراک قابلیت ).
اشتراک داده :برنامه ها در ابتدا تمايل داشتند كه داده بين خود را به اشتراك بگذارند . اشتراک داده مبتنی بر فایل ،استفاده از بانک های اطلاعاتی و در نهایت سوکت ، راه حل های ارایه شده جهت پاسخ به نیاز اشتراک داده بین برنامه ها از گذشته تاکنون می باشد . شکل 1 ، مهمترین ویژگی هر یک از راه حل های فوق را نشان می دهد.
شکل 1 : روش های مختلف اشتراک داده بین برنامه ها
اشتراک توانمندی : علاوه بر اشتراك داده ، اشتراك توانمندی بين برنامه ها يكی از نيازهای حياتی در بحث يكپارچگی بين برنامه ها است . مهمترین نقطه ضعف سه روش اشاره شده دربخش قبل ، عدم توان آنها در به اشتراک گذاشتن قابلیت ها بین برنامه ها است . چگونه می توان برنامه های یک سازمان را به هم یکپا
ادامه...
منابع مرتبط